اداره دامپزشکی سرخه

به گزارش ایانا از سایت "ساینس دیلی" دانشمندان دانشگاه میشیگان نقص های ژنتیکی ای در لایه حفاظتی این آفت یافته اند که به طور بالقوه می تواند جمعیت این مهاجمان غارتگر را کاهش دهد یا از بین ببرد. نتایج کار این تیم که در نسخه آخر مجله علوم حشرات (insect science) منتشر شده است ۴ ژن اصلی برای زنده ماندن و دو ژن را که مستقیما بر بازتولید این آفت تاثیر دارند شناسایی کرده است.

زاکاری هوانگ حشره شناس دانشگاه میشیگان می گوید: "کنه واروآ بدترین تهدید برای سلامت زنبورهای عسل در سراسر جهان است". "آن ها در مقابل بسیاری از آفت کش ها مقاوم شده اند، بنابراین بسیار اضطراری است که ما در مورد این ژن ها تحقیق کنیم و آن ها را برای توسعه روش های بهتر کنترل، هدف قرار دهیم".

این کنه خون زنبورهای عسل را می مکد و ویروس های کشنده ای را انتقال می دهد. چرخه زندگی آن ها دو فاز دارد: یکی جایی است که آن ها از زنبورهای بالغ تغذیه می کنند که به آن فاز فورتیک می گویند، و یک فاز تولید مثل که درون اتاق مهر و موم شده شانه ی عسل اتفاق می افتد، جایی که این کنه تخم های خود را بر روی لاروهای در حال رشد زنبور قرار می دهد.

انجام دو اتفاق بد همزمان یعنی خوردن زنبورها و انتشار بیماری، کنه واروآ را متهم درجه اول کاهش جمعیت زنبورهای عسل در سراسر جهان می کند.

کنترل آفاتی چون واروآ هم در زمینه نابود کردن آن ها و هم کاهش توانایی آن ها برای تولید مثل موفقیت آمیز بوده است. این تیم از دخالت در RNA استفاده کرد تا ژن های کلیدی را که با استفاده از آن ها می توانستند به این تنایج دست یابند شناسایی کند. آن ها به کنه ها RNA دو رشته ای یا dsRNA تزریق کردند.

این دخالت، کپی برداری از یک ژن خاص را کاهش داد؛ اولین قدم برای تبدیل یک ژن به پروتئین که بخشی از DNA است. این فرآیند که هم چنین با عنوان "از پای درآورنده ژن" شناخته شده، موفق به کاهش میزان موفقیت در جفت گیری و تعداد تخم های تولید شده توسط کنه های موجود در گوساله ها که گاوها و سایر دام ها در سراسر جهان را تهدید می کند شده است.

این تیم با استفاده از این رویکرد، دو ژنی را که موجب مرگ و میر بالا در کنه واروآ می شود شناسایی کرده اند؛ DA و Pros۲۶s. در حقیقت، ژن DAبیش از ۹۶ درصد کنه ها را می کشد.آن ها هم چنین ۴ ژن را شناسایی کرده اند که تولید مثل را کنترل می کند؛ RpL۸, RpL۱۱, RpP۰ و RpS۱۳.

تحقیقات پیشین نشان داده اند که کنه ترکیب dsRNA می تواند در سطح کلنی به زنبور خورانده شود. کنه واروآ این کوکتل ژنتیک را از طریق خون زنبور می نوشد و در نتیجه جمعیت آن ها کاهش می یابد. پژوهش های آینده در مورد این تحقیق خواهند کرد که آیا یک رویکرد تک ژنی می تواند گسترش یابد و همان تاثیر تنظیم گسترده را در کلنی بدست آورد یا خیر. استفاده از یک ژن با یک مکانیزم شناخته شده، برای زنبورها مقرون به صرفه تر و امن تر است.

این نتایج ممکن است کاربردی ورای زنبورها نیز داشته باشد.

هوانگ می گوید: " ژن DA تولید مثل را در گونه های پشه و دروسوفیلا نیز کاهش می دهد". "پژوهش های آینده نه تنها می توانند به حفاظت از زنبورها کمک کنند بلکه هم چنین پشه های ناقل بیماری یا آفات آسیب زننده به محصولات کشاورزی را نیز کاهش دهند".