اداره دامپزشکی سرخه

به گزارش گروه مهدویت و غدیر خبرگزاری شبستان، عصر غیبت دوران امتحان های گوناگون است و خداوند در این دوران انسان را به دلایل و نیز عوامل و اسباب مختلف می آزماید و این تصریح آیات و روایات است.

خداوند در آیه 155 سوره مبارکه بقره می فرماید: «و لنبْلونّکمْ بشیْ‏ءٍ من الْخوْف و الْجوع و نقْصٍ من الْأمْوال و الْأنْفس و الثّمرات و بشّر الصّابرین؛ و قطعاً شما را با چیزی از ترس، گرسنگی، زیان مالی و جانی و کمبود محصولات، آزمایش می کنیم و صابران [در این حوادث و بلاها] را بشارت ده.»

یکی از سنت های حتمی خداوند درباره انسان، آزمایش و امتحان است که حدود بیست مرتبه در قرآن از آن سخن به میان آمده است. ناگواری ها از ابزارهای آزمایش خدا هستند، لذا گاهی انسان با آنکه گناه و تقصیری هم نکرده، به برخی ناگواری ها مبتلا می شود همانگونه که خوشی ها نیز وسیله دیگری برای آزمایش الهی است.

امام صادق(ع) فرموده است: «پیش از ظهور قائم(عج) نشانه هایی از جانب خدای تعالی برای مومنان خواهد بود.» راوی گوید: «عرض کردم: فدای شما شوم! آنها کدام است؟» فرمودند: «این قول خدای متعال که «و لنبْلونّکمْ بشیْ‏ءٍ من الْخوْف و الْجوع و نقْصٍ من الْأمْوال و الْأنْفس و الثّمرات و بشّر الصّابرین»؛ یعنی شما مومنان را پیش از خروج قائم(عج) می آزمائیم به [خوف از] پادشاهان فلان در آخر سلطنت آنها و [گرسنگی به واسطه] گرانی قیمت ها و [کاستی در اموال به واسطه] کسادی داد و ستد و کمی سود و [کاستی در نفوس به واسطه] مرگ و میر فراوان و [کاستی در ثمرات به واسطه] کمی برداشت محصولات زراعتی و در آن هنگام صابران را به تعجیل خروج قائم(عج) مژده بده.»

علاوه بر این، انسان تا دست خود را از دست دنیا بیرون نکشد، نمی تواند با آخرت دست بدهد؛ باید از بیعت ظالم خارج بشود تا بتواند با امام(ع) بیعت کند؛ باید از وادی کفر بیرون بیاید تا بتواند با وادی ایمان وارد شود. همانطور که تا وقتی آخرین ثانیه های شب پایان نیابد، وارد اولین ثانیه های روز نخواهیم شد. پس مصیبت ها این هنر را دارند که دست انسان را برای همیشه از دست دنیا خارج کنند.

گاهی هم برای به هوش امدن انسانی که بی هوش شده است به او سیلی می زنند. مصیبت ها سیلی خداوند هستند بر صورت بی هوشان و سرمستان وادی دنیا نواخته می شود. آنکه مرده است هیچگاه سیلی نخواهد خورد پس آنکه به مصیبتی گرفتار نیست، باور کند که مرده است، البت در صورتی که آثار به هوش بودن را در خود نمی بیند.

منصور صیقل گوید: من و حارث بن مغیره با جماعتی از اصحابمان(شیعیان) خدمت امام صادق(ع) نشسته بودیم و از ظهور دولت حق سخن می گفتیم. آن حضرت(ع) سخن ما را می شنید، سپس فرمود: «شما در چه موضوعی وارده شده اید؟ هیهات! هیهات! به خدا قسم آنچه انتظارش را می کشید واقع نشود تا وقتی که غربال شوید. به خدا قسم، آنچه چشم به راهش هستید واقع نشود تا وقتی که امتحان شوید به خدا قسم، انچه به سویش چشم می کشید، واقع نشود تا وقتی که جدا شوید.»(الکافی، ج 1، ص 370)