اداره دامپزشکی سرخه

گروه مهدویت خبرگزاری شبستان؛ خداوند پاک است و پاکان را دوست دارد. زیباست و جمال را دوست دارد. نیکوست و نیکان را دوست دارد.

طهارت دو جنبه دارد؛ جسمی و روحی. تمیزی بدن و لباس از آلودگی ها، امری مطلوب است. بخش مهمی از احکام فقه به طهارت و نجاست مربوط می شود. مومن باید بداند چه چیزهایی آلوده و ناپاک است؛ از آنها حذر کند و بداند که راه پاک کردن چیزهای نجس شده چیست؟ و در مجموع به مساله پاکی و نجاست اهمیت بدهد و لاابالی نباشد و طهارت را مراعات کند.

خداوند آب را پاک کننده قرار داده است: «وهو الّذی أرْسل الرّیاح بشْرًا بیْن یدیْ رحْمته ۚ وأنْزلْنا من السّماء ماءً طهورًا؛ و او خدایی است که بادها را برای بشارت پیشاپیش باران رحمت خود فرستاد، و از آسمان آبی طاهر و مطهّر نازل کردیم» (1) مطهّرات دیگری هم هست که در توضیح المسایل مراجع آمده است.

غیر از این طهارت و پاکی، طهارت دیگری هم هست که به نام «وضو» مشهور است. شرط نماز، طهارت است یعنی باید پیش از نماز وضو گرفت. وضو هم تمیزی جسمی می آورد؛ هم نورانیت باطنی. برای نماز و طواف و تلاوت قرآن و بسایری از کارهای دیگر توصیه شده که انسان با وضو باشد. گاهی واجب است گاهی مستحب. در روایات، برای وضو داشتن فضیلت بسیار ذکر شده است. از جمله وضو نور است، بخشی از ایمان است، نور قیامت است، نشانه مومن است. مایه فرو ریختن گناهان است، وضو روی وضو، نورٌ علی نور است. خوابیدن با حالت وضو، ثواب عبادت دارد. غذا خوردن با وضو برکت می آورد.

همه اینها مضمون روایات است. رسول خدا صل الله علیه وآله فرمودند: «إن استطعت أن تکون ابداً علی الوضوء فافعل... اگر بتوانی همیشه با وضو باشی چنین کن.» بزرگان سفارش می کنند که انسان تا می تواند «دائم الوضوء» باشد، که نورانیت قلب می آورد و چون یک عبادت و در آن نیت و قصد قربت لازم است، انسان را به خدا نزدیک می کند و روحش را تعالی می بخشد.

نوع دیگر طهارت، طهارت معنوی و روحی است. حدّ اعلای آن را خداوند در اهل بیت عصمت و طهارت علیهم السلام قرار داده و آیه تطهیر در شأن آنان نازل شده است. درجات پایین تر هم در بندگان صالح خداوند است که می کوشند خود را از آلودگی ها و رذایل پاک کنند. به قول صائب: «پاکی ظاهر و باطن هنر مردان است».

وقتی دروغ و نفاق و تکبر و حسد یک آلودگی است، مومن باید بکوشد خود را از این ها پاک کند. وقتی درآمد حرام و شبهه ناک و کسب های نامشروع و رشوه و ربا، آلودگی مالی به شمار می رود، مومن پاک، باید حریم زندگی خود را از این گونه درآمدها و پول ها تطهیر کند. شنیده اید که اگر کسی خمس و یا زکات بدهکار باشد، یا حق مردم بر گردن او باشد، باید اموال خود را پاک کند تا زندگیش حلال و دور از معصیت باشد. مال های آمیخته به حرام هم حکم همان اموال نامشروع را دارد که باید تطهیر شود.

همچنان که ایمان، پاک کننده انسان از شرک است (نهج البلاغه، حکمت 252) توبه هم پاک کننده گناهان است و تقوا پاک کننده قلب است و عفاف و حیا و حجاب، پاک کننده از مفاسد اخلاقی است.

آنکه می خواهد زندگیش مطلوب خدا باشد، باید پاک بیندیشد، پاک زندگی کند، پاک و حلال بخورد و از معصیت و رذایل اخلاقی هم پاک باشد. کسی هم که انتظار دیدار جمال دل آرای امام عصر(عج) را دارد، باید دل، جان، چشم، نگاه، اخلاق و زندگیش پاک باشد: «پاک شو اول و پس دیده برآن پاک انداز».