اداره دامپزشکی سرخه

به گزارش خبرنگار مهدویت خبرگزاری شبستان، حجت‌الاسلام والمسلمین علیرضا پناهیان، استاد حوزه و دانشگاه در ماه محرم سال 93 در حسینیه آیت الله حق شناس، سلسله مطالب و سخنرانی هایی با موضوع «آخرین مراحل انتظار» را ایراد کرده است که بنا داریم، در 13 شماره به آنها بپردازیم که در ادامه شماره هشتم آن را مطالعه می کنید:

درخصوص آخرالزمان، هر میزان از بدی ها شنیدیم باید در کنارش از خوبی هایی که در آن دوران هم متجلی می شود، بشنویم زیرا آخرالزمان سراسر از بدی و سیاهی نیست بلکه بهترین و زیباترین خیرها نیز در این دوران اتفاق می افتد.

در آیات قرآن داریم «یا أیّها الّذین آمنوا من یرتدّ منکم عن دینه فسوف یأتی اللّه بقومٍ یحبّهم ویحبّونه أذلّةٍ على المؤمنین أعزّةٍ على الکافرین یجاهدون فی سبیل اللّه ولا یخافون لومة لائمٍ ذلک فضل اللّه یؤتیه من یشاء  واللّه واسعٌ علیمٌ؛ ای کسانی که ایمان آورده‌اید! هر کس از شما، از آیین خود بازگردد، (به خدا زیانی نمی‌رساند؛ خداوند جمعیّتی را می‌آورد که آنها را دوست دارد و آنان (نیز) او را دوست دارند، در برابر مؤمنان متواضع، و در برابر کافران سرسخت و نیرومندند؛ آنها در راه خدا جهاد می‌کنند، و از سرزنش هیچ ملامتگری هراسی ندارند. این، فضل خداست که به هر کس بخواهد (و شایسته ببیند) می‌دهد؛ و (فضل) خدا وسیع، و خداوند داناست.» این آیه به چند دلیل از آیات استثنایی قرآن است که یکی از آنها به دلیل شان نزولش است که همگان نقل کرده اند در زمان نزول این آیه از رسول اکرم (ص) سوال شد که این قوم ماست و ایشان پاسخ دادند: قوم سلمان فارسی است و این آیه تنها موردی است که خداوند در قرآن از محبتش فرموده است که این قوم را دوست دارم و این آیه ویژگی های خوب آخرالزمان را هم بیان کرده است.

در ذهن و روح خود باید خوبی های آخرالزمان را در نظر بگیریم و در مسابقه این خوبی ها شرکت کنیم و عقب نمانیم. در روایتی از امام سجاد(ع) داریم که اینها بهترین مردمان مومن در امت پیامبر(ص) هستند و در دوران غیبت به گونه ای ایمان بالایی به خداوند دارند که انگار امام زمان غایب(عج) را می بینند و احترامش می کنند و گویی در خیمه پیامبر(ص) و پای رکاب ایشان در حال فداکاری هستند و در روایات دیگر داریم که مردمان باایمان آخرالزمان را مانند افرادی که پای رکاب پیامبر(ص) شمشیر می زنند، محسوب می کنند.

تشویق یک روش تربیتی است و برای رشد و پیشرفت ما خداوند و ائمه اطهار علیهم السلام با آیات و روایات، این روش تربیتی را استفاده کرده اند و در پایان این آیه داریم که «ذلک فضل اللّه یؤتیه من یشاء  واللّه واسعٌ علیمٌ؛ این، فضل خداست که به هر کس بخواهد (و شایسته ببیند) می‌دهد؛ و (فضل) خدا وسیع، و خداوند داناست.» یعنی نمی توان گفت که این توفیقات را شما بدست آوردید بلکه فضل خداست که به شما عنایت کرده است. ما باید جزء این قوم قرار بگیریم و زمانی که خداوند بناست از فضل خود عطا کند، ما نیز باید دریافت کنیم. گاهی ابلیس انسان ها را مایوس یا مغرور می کند اما باید بدانیم در قوم آخرالزمان قرار داریم که پیامبر(ص) و امیرالمومنین امام علی(ع) شوق دیدار آنها را داشتند لذا باید خود را تشویق کرد و پیش رفت.

آدم شریف با محبت پیش می رود و ادب می شود اما آدم لعین، ادب نمی شود مگر با چوب، ما آدم های شریف هستیم و بناست خداوند از فضلش به ما عطا کند و بدی های ما را در نظر نگیرد پس باید تلاش کنیم تا دریافت کنیم زیرا «گر گدا کاهل بود، تقصیر صاحبخانه چیست؟».

محضر یکی از علما رسیدم و درخواست کردم که روی منبر چه مطلبی به دیگران بگویم و ایشان فرمودند، برای دیگران تبیین کنید که «امام زمان(عج) چقدر آنها را دوست دارد» اما جا انداختن این مهم، سخت است و یا این موضوع که من معتقدم حضرت زهرا(س) اگر یکسال به عزای امام حسین(ع) نروید و اشک نریزید، دلش برای شما تنگ خواهد شد و این باور من است.

امام موسی کاظم(ع) می فرمایند: «واصل من لا یستحق وصالنا مخافة أن نبقى بغیر صدیق؛ ما وصل می کنیم با فردی که لیاقت ما را ندارد، مبادا که بی رفیق بمانیم» این خاندان بسیار با سخاوت است و روز قیامت محرز خواهد شد که این حضور در مجلس عزای امام حسین(ع) از روی علاقه ایشان به ما بوده است.

در آخرالزمان، دین حبی باید داشت و خداوند این را فرموده است، همیشه زمان، افرادی می توانستند خداوند را دوست داشته باشند اما اینکه این دوست داشتن تبدیل به موج شود و از سر محبت دینداری کنند تنها به قوم آخرالزمان اختصاص دارد بنابراین از ما انتظار دینداری حبی دارند.

سعی کنیم دین ما از سر محبت باشد که موجب تغییر روحیه خواهد شد، از جهنم به جای خود ترس داریم اما دوست داریم از سر محبت کار کنیم. این آیه را اینگونه تفسیر می کنم که این قوم، برخوردار از محبت اهل بیت(ع) هستند که مورد محبت خداوند هم قرار می گیرند و این افراد قطعا با محبت اهل بیت(ع) به محبت خداوند رسیده است.